Ας θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και ιδιαίτερα εκείνες τις στιγμές που θα μείνουν για πάντα στη θύμησή μας ως οι πιο όμορφες, οι πιο συναρπαστικές, οι πιο θαυμαστές!

ΕΝΑ ΓΡΑΦΜΜΑ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΟ,

ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ ΑΠ' ΤΟ ΧΡΟΝΟ

Από τον Αριστόδημο.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην AddisAbeba Αιθιοπίας ,απο Έλληνες μετανάστες γονείς... Υπέροχα παιδικά χρόνια...Χωρίς πλούτη , φρου-φρού κι αρώματα , μα γεμάτα αγάπη και στοργή...
Θάμουνα δεν θάμουνα 7 χρονών όταν μου είπε ο πατέρας μου πως εκείνα τα Χριστούγεννα θάταν πολυ διαφορετικά απ' όλα τ άλλα,αν καθόμουν να γράψω ενα γράμμα στον Αη Βασίλη ζητώντας του  το δώρο που θα ήθελα να μου φέρει εκείνη την χρονιά.

Ω ! ! ! τι χαρά ... Ήθελα τόσα πολλα να του γράψω και να ζητήσω ,μα ο μπαμπάς ήταν κατηγορηματικός και απόλυτος...ένα πράγμα έπρεπε να ζητήσω γιατι θαρχόταν απο μακρυά και θάπρεπε να φέρει δώρα για όλα τα παιδιά... Το θυμάμαι σαν να το ξαναζώ... ηταν τόσα πολλα που
δεν ήξερα τι ηταν αυτό που ήθελα πιο πολύ... Με κόπο αποφάσισα ένα Τραίνο που να σφυρίζει και να βγάζει καπνό

 Έτοιμο λοιπόν το γράμμα , εν-δυό πήγαμε και στο ταχυδρομείο και το ταχυδρομήσαμε ... Ε  ! ! ! ! αυτό ηταν. Εκει άρχισε το μαρτύριο το δικό μου μα και του πατέρα μου...  Δεν υπήρξε μέρα που να γυρίσει απ την δουλειά και να μη τρέξω να τον ρωτήσω αν έφερε ένα γράμμα, μιαν απάντηση, ένα κατι τι τελος πάντων που να δηλώνει ότι ο Αη Βασίλης
πήρε το γράμμα μου...

Κόλαση,  μαρτύριο... ναχει κολλήσει ο χρόνος και να μην περνούν οι μέρες. Μα κι αυτός ο χριστιανός μ έβαλε μες το καλοκαίρι μολις τελείωσε το σχολείο να γράψω το γράμμα& πώς να περάσουν τοσοι μηνες προσμονής και αβεβαιότητας ! !  Είναι να μην τάξεις σε
μικρό παιδι... Αντε ξεκόλλα το απ το μυαλό μου. Ξημέρωνε η νύχτα ,
βράδιαζε η μέρα , εγω τον νταλκά μου.

Ώσπου ένα απόγεμα σαν όλα τα άλλα ήρθε χαμογελαστός ο κυρ Ηλίας κραδαίνοντας έναν χρωματιστό φάκελο. Ατό ηταν... Χριστούγεννα για μένα ήταν εκείνη η μέρα κι ας μην υπήρχε τραινάκι παρα μόνο ένα γράμμα απ τον Αη Βασίλη (χρόνια μετα κατάλαβα ότι ήταν Σεπτέμβρης ακόμα).  Έλεγε ότι έλαβε το γράμμα μου, τα όνομά μου εχει ηδη γραφτεί στο «Καλό Βιβλίο» και ότι το δώρο μου είναι ετοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του μαζί με όλα τ' αλλα.

Αλλο μαρτύριο πάλι. Γλυκό μαρτύριο όμως τούτην την φορά ήξερα ότι το τραινάκι  «ερχότανε»   Και  όντως , ήρθε. Δεν ξέρω ποτε έφτασε, εγω το βρήκα κατω από το δέντρο μου ακριβώς το βράδυ των Χριστουγέννων.

Ηταν Χριστούγεννα του 1959 .
( Αααα ! ! !...    ε, ναι, εχω και μια καποια ηλικία γαρ)

      Είναι τα μόνα Χριστούγεννα που ποτέ δεν θα ξεχάσω ! ! !

ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ

Back to my blog

Home